Drempels overwinnen in je team
- Annemieke en Leonie
- 3 sep 2015
- 3 minuten om te lezen
Als ze de teamruimte binnenkwam zag ik de bui al hangen.
Oh nee, ze heeft het weer..
Ze ging zitten, plofte haar tas neer,
zette haar computer aan.....
en slaakte een diepe, vermoeide zucht.
Bij het openen van de mail kwam de eerste cynische opmerking:
'Nou, dat hebben ze weer leuk bedacht!'
Ik voelde mijn werkspirit dalen…
En ik moest het geklaag en gezucht nog een hele dag aanhoren.
Ik vroeg me voor de zoveelste keer af: ‘zeg ik er wat van of niet?’.
Ik keek om me heen.
Ik zag dat anderen zich ook ergerden en
hoopte dat iemand anders haar ooit zou durven aanspreken.
Want ik durfde niet.
Ook al ergerde ik me intussen al een tijd kapot aan het gedrag.
En was iedere vorm van begrip en compassie bij mij verdwenen.
Daar voelde ik me dan weer schuldig over.
Wat me tegenhield was dat ik bang was haar te kwetsen.
Althans, dat maakte ik mezelf wijs.
Zolang ik daar werkte heeft niemand er iets over gezegd.
Terwijl iedereen er last van had.
Het beïnvloedde onze werksfeer en motivatie.
Maar we besloten haar te sparen. Althans, dat hielden we onszelf voor.
Dat we het voor háar deden. We bespaarde haar tenslotte een pijnlijke confrontatie.
Dat lijkt heel nobel en respectvol. Maar dat is het niet.
Blijkbaar waren er belemmerende overtuigingen,
die ons tegenhouden om open en eerlijk te zijn
tegen collega’s over zaken die gevoelig liggen.
In mijn team stond eentje met stipt op één:
‘ik wil en mag de ander niet kwetsen’.
In de teams waarmee ik werk is dat hetzelfde.
Tja, met deze eis wordt het lastig om je collega's kritisch feedback te geven..
Want hoe netjes je ook feedback geeft,
je hebt nooit de garantie dat ze er ongeschonden uitkomen.
Tijd dus om af te rekenen met deze norm.
Ik geef een paar argumenten om je te helpen deze norm overboord te gooien.
Calculeer van te voren in dat je collega geraakt zal zijn Mensen vragen me nog wel eens om tips waarmee ze voorkomen
dat ze hun collega kwetsen. Die heb ik niet.
Je kunt de reactie van de ander namelijk niet beïnvloeden.
Ook al houden we onszelf voor dat we dat wel kunnen.
Het enige dat je kunt doen is zorgen dat je duidelijk bent
en dat je oog en begrip hebt voor de reactie van de ander.
Met andere woorden: je kunt wel je eigen gedrag beïnvloeden.
En hopen dat dit een gunstige uitwerking op de ander heeft.
Maar garanties heb je niet. Laat die eis dus varen.
Die stelde ik destijds ook aan mezelf.
Het heeft mij en mijn collega nergens gebracht.
Als je rekening houdt met je worst case scenario en dat accepteert,
ga je gemakkelijker feedback geven.
Ben jij 100% verantwoordelijk voor de reactie van de ander?
Zo voelt het wel. Maar welbeschouwd is dat natuurlijk niet zo.
Door je collega kritische feedback te onthouden, hou je hem of haar klein. Huh?
Hoezo?
Ik probeer toch juist te helpen?
Nou, dat is nog maar de vraag.
Wie ben jij om te bepalen dat een ander jouw feedback niet kan of wil ontvangen?
Jij kan het toch ook ontvangen?
Waarom een ander dan niet?
Is de ander zwakker dan jij?
Ja, feedback ontvangen doet soms pijn.
Maar zou jij zelf willen dat je collega's jou sparen?
Confrontaties uit de weg gaan doe je meestal voor jezelf. Niet voor de ander. Probeer je te vermijden dat de ander zich ongemakkelijk voelt?
Of probeer je te vermijden dat jij je ongemakkelijk voelt?
Meestal is het dat laatste.
En we maken onszelf graag wijs dat we het voor de ander doen.
Feedback geven, ook de moeilijke, hoort bij het gedrag van een professional Door het niet aan te gaan ben je minder professioneel. Zo simpel is het.
Deze manier van denken helpt mij. Want je raakt me in mijn ziel als je me niet professioneel noemt. Het zorgt ervoor dat ik mijn verantwoordelijkheid pak.
Deze week heb ik pareltjes gezien op het gebied van feedback geven.
Teamleden die uit hun comfortzone kwamen en
elkaar op gevoelige punten feedback gaven.
En ja, er vloeide tranen.
Het mooie was dat die er mochten zijn.
Zonder dat er gesust werd.
Iedereen wist het ongemak te verdragen.
Hierdoor bleven de geraakte collega’s waardig overeind.
Ondanks de tranen.
Wat gaat jou of jouw team helpen om gevoelige zaken aan te gaan met elkaar?
Laat het me weten!
Over de auteurs
Annemieke Figee en Leonie van Rijn zijn psychologen met een passie voor groepsdynamiek.
Ze helpen organisaties in tijden van onzekerheid, gedoe en verandering.
Door te investeren in een gezonde samenwerking die duurzaam tot betere prestaties leidt.
Hun bedrijf heet Firijn.
Comments