Luie interventies aanleren is keihard werken

We schuiven aan bij een werkoverleg in het onderwijs.

De leidinggevende spreekt haar team aan

op de aankomende open dag.

De leidinggevende ziet nog weinig

vorderingen en vraagt aan haar team hoe dat kan.

Teamleden gaan eens lekker achterover zitten.

Een rebelse medewerker:

“Ja, dat heb ik vorig jaar ook aan aangegeven na de open dag.

Daar is toen helemaal niets mee gedaan.”.

Ze slaat demonstratief haar armen over elkaar

en kijkt vol verwachting naar de leidinggevende.

Die reageert met alle begrip:

“Ik snap dat dat heel vervelend voor je is.

Wat zou je willen?”

Ai, denk ik.

Op zich een prima interventie,

maar niet als je een team in beweging wilt krijgen.

En inderdaad knalt de aap onmiddellijk

op schoot bij de leidinggevende.

“Ik verwacht dat jij als teamleider

daar wel een sturende rol in pakt.

Dat heb je tot nu toe niet gedaan.

Daar baal ik van.

Dan moeten wij al het werk weer doen.”

De leidinggevende kijkt wanhopig onze kant op:

“Dit bedoel ik dus…”

Na het overleg bespreken we de situatie.

We vragen de leidinggevende wat ze ervan vond.

“Ik ben hard aan het werk en het team

leunt achterover of moppert.

En ik had me zo voorgenomen

om daar niet in te trappen”.

Welke afslag had ze toch gemist?

Een afslag die veel mensen in een

coördinerende of leidinggevende rol missen.

Namelijk reageren op een verborgen boodschap.

In dit voorbeeld was de medewerker alleen

maar aan het mopperen.

Er werd geen vraag gesteld,

er werd alleen een ballon op gelaten

of een schot voor de boeg gedaan.

Wanneer je als leidinggevende hierop reageert

krijg jij meestal alleen interactie met die medewerker.

De rest van het team hoeft niet in beweging te komen.

Ze wachten rustig af.

Dat is niet de bedoeling met luie interventies.

De kunst van luie interventies is om het team met

elkaar in gesprek te krijgen, niet met jou.

Dit vraagt veel op je handen zitten,

kiezen op elkaar en

je begrip zo ver mogelijk in je tas.

Niet omdat je geen begrip hebt,

maar omdat je weet dat je er het team

niet verder mee helpt.

Wat dan wel?

In dit voorbeeld zouden

wij volstaan met stilte.

Waarop je vervolgens je blik werpt op

een van de andere teamleden.

Een andere optie is een hele korte opmerking die

om verduidelijking vraagt zoals:

Dus?

En nu?

De leidinggevende zucht.

Zij vindt lui zijn maar hard werken.

Waarom?

Omdat je vooral tegen je eigen opvattingen aanloopt

over hoe je hoort te reageren als leidinggevende?

Ook al wist ze dat ze op deze manier het team beter

in beweging zou krijgen

toch voelde het een beetje lomp.

Wil je leren hoe je jouw team lui kunt coachen?

Kom dan naar onze training “Luie Teamcoaching”

in het najaar van 2019.

Over de auteurs

Leonie en Annemieke zijn psychologen met een passie voor groepsdynamiek.

Ze helpen organisaties in tijden van onzekerheid, gedoe en verandering.

Door te investeren in een gezonde samenwerking die duurzaam tot betere prestaties leidt.

Hun bedrijf heet Firijn.